"Μεγάλωσα σε ένα χωριό, στη Βόρεια Ελλάδα. Οι κάτοικοι εκεί είναι ελάχιστοι και οι περισσότεροι είναι πάνω από 50 χρονών. Πήγαινα σχολείο στην κοντινότερη πόλη, το οποίο μεταφράζεται σε 45 λεπτά με το αυτοκίνητο. Στο σχολείο είχα κάποιες παρέες, αλλά λόγω του ότι δε βλεπόμασταν εκτός σχολείου, είχαν κάνει κλίκα μεταξύ τους και εγώ ένιωθα πολύ στην απέξω. Υπήρχε, όμως, ένας άνθρωπος (μόνο ένας άνθρωπος) που με βοηθούσε να μην είμαι μόνη. Το όνομά της δε θέλω να το πω, αλλά ας τη λέμε Μαρία. Η Μαρία ήταν η μόνη συνομήλικη στο χωριό και όπως καταλαβαίνεις ήμασταν όλη μέρα μαζί. Εκείνη πήγαινε σε άλλη πόλη σχολείο, αλλά με το που επιστρέφαμε το μεσημέρι γινόμασταν αυτοκόλλητες. Και έτσι συνέχισε μέχρι που τελειώσαμε το λύκειο.
Η Μαρία είναι πολύ όμορφη. Είναι ψηλή και αδύνατη, μελαχρινή με πράσινα μάτια.Όλοι την ήθελαν και ακόμη τη θέλουν. Εγώ δεν είμαι και άσχημη, αλλά δεν είμαι και σαν τη Μαρία. Εκείνη άρχισε να κάνει σχέσεις από το Γυμνάσιο. Εγώ πάλι ούτε να το τολμήσω.. Οι γονείς μου είναι πολύ συντηρητικοί και μόνο πρόβλημα θα μου δημιουργούσαν εάν μάθαιναν κάτι τέτοιο. Όμως παράπονο δεν είχα. Η Μαρία δε με παραμέλησε ποτέ για κανένα γκόμενο, ούτε ένιωσα ποτέ ότι αδιαφορούσε. Η σχέση ήταν δυνατή και σταθερή. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.
Περάσαμε και οι δύο στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Όταν το μάθαμε η χαρά μας ήταν ασύγκριτη. Θα νοικιάζαμε επιτέλους μακριά από το χωριό που μας καταπίεζε όλα αυτά τα χρόνια και θα κάναμε τη ζωή μας... μαζί. Και έτσι έγινε. Βρήκαμε ένα σπίτι, και το νοικιάσαμε αμέσως. Πηγαίναμε στη σχολή, πίναμε καφέδες, ξενυχτούσαμε... η ζωή είχε αρχίσει να γίνεται όνειρο... Και το όνειρο αυτό ολοκληρώθηκε με εκείνον, ας τον λέμε Γιώργο. Με το που τον αντίκρισα τον ερωτεύτηκα. Και νομίζω και εκείνος εμένα. Αμέσως ήρθαμε κοντά και κάναμε σχέση.
Η Μαρία τον ενέκρινε από την πρώτη στιγμή. Ήταν μάλιστα ενθουσιασμένη για μένα. Εκείνη δεν είχε σχέση εκείνο τον καιρό... Είχε μάλλον πολλές.. Η ζωή κυλούσε πραγματικά υπέροχα. Τουλάχιστον για 1 χρόνο... Μέχρι που όλα άλλαξαν. Ήταν Τρίτη, ετοιμαζόμουν να βγω για καφέ με το Γιώργο και με πλησιάζει η Μαρία δακρυσμένη. Και αυτό που μου είπε μου άλλαξε και μου κατέστρεψε τη ζωή. "Είμαι έγκυος" ψιθύρισε. Σοκαρίστηκα. "Από το Γιώργο". Λιποθύμησα.
Έχουν περάσει 6-7 χρόνια από τότε. Είναι παντρεμένοι και έχουν 2 παιδιά πια. Και θέλω να σε ρωτήσω: πώς μπορεί ένας άνθρωπος να είναι τόσο χαζός όσο εγώ και να μην καταλαβαίνει τίποτα από ό,τι συμβαίνει γύρω του; Πώς γίνεται να εμπιστεύτηκα τυφλά τόσο εκείνη, όσο και εκείνον; Και πώς γίνεται εκείνοι να με πρόδωσαν τόσο βαθιά, χωρίς καν να σκεφτούν τι θα απογίνω εγώ;
Εγώ γύρισα στο χωριό, δεν έχω φίλους, δεν έχω σχέση, δεν έχω κανέναν. Και ούτε θα έχω ποτέ. Συγγνώμη αν σε ζάλισα."
Αγαπημένη μου Λουκία,
το πρώτο πράγμα που έχω να σου πω, είναι ότι δεν είσαι καθόλου χαζή. Η εμπιστοσύνη είναι ένα απαραίτητο συστατικό για κάθε σχέση. Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσαμε να συναναστραφούμε με κανέναν. Δε σημαίνει, όμως, ότι επειδή αυτοί οι άνθρωποι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη σου, θα την προδώσουν όλοι. Κάνεις πολύ μεγάλο κακό στον εαυτό σου με το να μένεις μόνη. Είναι βέβαια λογικό , επειδή το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου το πέρασες με τη συγκεκριμένη κοπέλα. Η ζωή σου, όμως, στην ουσία άρχισε στα 18. Δεν αξίζει να την πετάξεις για κανέναν λόγο.
Η συμβουλή μου είναι να επισκεφτείς έναν ειδικό, διότι αισθάνομαι ότι βιώνεις μια ελαφρά κατάθλιψη, και αφού βγεις λίγο από την κατάσταση αυτή, να απομακρυνθείς από το χωριό σου και να αναζητήσεις να εργαστείς σε μια πόλη. Τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους. Εάν χρειαστείς τηλέφωνα ειδικών ή οτιδήποτε άλλο επικοινώνησε μαζί μου στο 4thenewwoman@gmail.com.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου